جمعه، مرداد ۰۳، ۱۳۸۲
اوه یادم افتاد
داشتم از بنگاه اشاعه و ترویج بلاهت برنامه سخیف سینمای ایران رو می دیدم با موضوع بحث اکران یا عدم اکران فیلمهای خارجی. آقای طالبی نژاد یه ور و آقای داوود نژاد یه ور.اولی موافق و دومی مخالف ورود فیلم های خارجی . اولی استدلال می کرد که ورود فیلم های خارجی به نفع سینمای بدنه! ( اه .حالم از این اسم به هم می خوره)می باشد جراکه توقع مردم از فیلم ها بالا می رود . جناب دومی هم می گفت که همه رسانه ها من جمله همین بنگاه فوق الذکر در قرق سینمای خارجی ست (که صمد* در این باره می گه دروغ گو سگه )به همین دلیل باید سینما از آسیب فیلم های خارجی در امون باشه . پنداری آقای داودنژاد می خواست بگه اگه فیلم های خارجی ( که از نظر ایشان همه اکشن و افکتیو و ...هستند و می دانیم که نیستند) در سینما ها اران بشوند کی میاد بنجل های منو ببینه . جان کلامش همین بود. بعد یاد نقل قولی از مجید مجیدی افتادم از همین برنامه و در همین باره با این مضمون که ما بیست و چند سال برای ایجاد یک نوع سینمای ارزشی تلاش کردیم که اگر فیلم خارجی را راه بدهیم این ارزش ها از بین میروند . به نظر شما سردمدار این ارزش در سینما که از نظر من ملودرام آبگوشتیه و نه سینمای اجتماعی کیه ؟ درست حدس زدید . مجید مجیدی ( با لهجه ایتالیایی خانم سوفیا لورن در حال اعلام کاندیدا های اسکار خارجی بخوانید)خوب ؟ و اگه سینمای اجتماعی واقعی بین المللی وارد ایران بشه آشغال های کی رو دستش باد می کنه ؟ باز هم درست حدس زدید : مجید مجیدی ( این بار با صدای مخلباف بخوانید سر صحنه فیلم بایکوت) . بعد هم یاد نقل قول آخر افتادم از آقای رئیسیان که من از فیلم هایش زیاد بدم نمی آید که به عنوان رییس شورای کارگردانان ( یا یه همچی چیزی ) گفت که همون جور که حدس می زدیم اکران فیلم خاری در ایران موفقیت آمیز نبود. چرا نبود؟ چون فیلم های خارجی شون هم بنجل بود . سیزدهمین سلحشور حتی توی آمریکا هم 1000 تومن فروخت چه رسد به این نسخه تیکه پاره و اکران محدود.
ولی راستش نظر من بخواین ( اگه بخواین) سینمای ایران اگه بخواد با اکران فیلم خارجی از بین بره لابد قرار بوده از بین بره. فرهنگ و هنر نون نیست که با سوبسید بخواد رو پا بمونه . در طول تاریخ هر هنری که لیاقت و ارزش موندن رو نداشته به ضرب هزار برابر حمایت بیشتر هم سر پا نمونده ( هنر ریالیست سوبسیدی سوسیالیستی شوروی) و اگر هنری با جوهر واقعی هنر شکل گرفته باشه هیچ کس نتونسته از بینش ببره (مثالش تقریبا تمام تاریخ هنره)
در هر حال من که چند سالیه به سوگ سینمایی به اسم سینمای ایران نشستم و کسانی از سینمای ایران رو دنبال می کنم که کارشون ارزش و کیفیت جهانی ( و نه جشنواره ای ) داره . اکثرشون هم پیر و خسته و نا امیدن .
*صمد آقا
سروش
۷:۲۱ قبل‌ازظهر
|
