جمعه، فروردین ۱۵، ۱۳۸۲
کی باورش میشه که در وسط شهر و ته کوچه ما یه همچین جایی پیدا بشه . یه پارک که بیشتر شبیه یه باغ بی صاحبه و اگه حوصله ندارین تا اوشون برین بهترین جای ممکن برای به در کردن سیزده به در همین پارک نیمه مخفی واقع در دره ته کوچه ماست . نمی گم کجاست که دست زیاد نشه . ولی یه موضوع مهم تر اینه که در سیزده به در مهم ترین نکته و سخت ترین مساله معضل دست به آب می باشد که از این نظر هم سیزده به در ما منحصر به فرد بود. بعدش هم فال قهوه در خانه و بعدش هم یه منبر دیگه واسه شب. میگن که دهن باز بی روزی نمی مونه . راست می گن !
سروش
۴:۲۲ قبل‌ازظهر
|
